Hamd ve Senalar Olsun Ne Demek? Kalpten Dökülen Bir Hikâyenin İçinde
Bazı sözler vardır; yalnızca dudaklardan değil, kalbin en derin yerinden dökülür. “Hamd ve senalar olsun” işte onlardan biridir. Bu yazıyı bir açıklama yapmak için değil, bir hikâye anlatmak için yazıyorum. Çünkü bu söz, sadece bir cümle değil; yaşanmışlığın, teslimiyetin, şükrün ve insanın içsel yolculuğunun en saf ifadesidir.
Bir Akşam, Sessiz Bir Dua
Murat, uzun süredir hayatın karmaşasında yönünü kaybetmiş hissediyordu. İşteki başarısızlık, yorgunluk, içsel sessizlik… Her şeyi hesaplayan, her soruna çözüm arayan biri olarak duygulara yer bırakmamıştı. Oysa bu defa hesaplar yetmiyordu. Bir akşam, annesinin evinde eski bir duvar saati tıkırdarken, annesi sessizce mırıldandı: “Hamd ve senalar olsun…”
Murat başını kaldırdı. “Anne, bu sözü hep söylüyorsun. Gerçekten ne demek?”
Annesi gülümsedi, elindeki örgüyü bıraktı. “Hamd, Allah’a övgüdür oğlum. Sena da O’nun yüceliğini kalple anmaktır. Ama bunlar sadece kelime değil… insanın hâlini anlatan dua gibidir.”
O an, Murat’ın zihnindeki formüller dağılır gibi oldu. Cümle, bir anlamdan çok bir huzur taşıyordu.
Bir Kadının Kalbinden Gelen Anlayış
Ayşe, Murat’ın üniversiteden yakın arkadaşıydı. O, empatisi güçlü, duygularla yaşayan, insan ilişkilerini kalpten kuran bir kadındı. Murat ona sık sık danışırdı, çünkü Ayşe’nin cümleleri çoğu zaman kalbin dilini konuşurdu.
Bir gün Murat içini döktü: “Her şey elimden kayıyor Ayşe. Artık hiçbir şeye anlam veremiyorum.”
Ayşe gülümsedi. “Belki de anlam vermeye çalıştığın için kaybediyorsun, Murat. Bazı şeyleri çözmek değil, hissetmek gerekir. Hamd etmek de öyle… Bazen ‘neden’ sormadan, sadece ‘iyi ki’ demektir.”
Murat sustu. O an, hamdın sadece şükür değil, bir teslimiyet olduğunu fark etti. Belki de akılla çözmeye çalıştığı her şeyin kalpte bir cevabı vardı.
Hamd ve Sena: Akıl ile Kalbin Kesiştiği Yer
Hamd; her şeyin sahibini övmek, varoluşun kıymetini bilmektir. Sena ise o övgüyü yüceltmek, kalpten gelen takdirle yükseltmektir.
Erkek aklı çoğu zaman sonuçlara odaklanır: “Ne kazandım, ne kaybettim?”
Kadın kalbi ise ilişkileri hisseder: “Ne yaşadım, ne öğrendim?”
İşte “Hamd ve senalar olsun” cümlesi, bu iki dünyayı buluşturur. Akıl, teslimiyeti öğrenir; kalp, gücü hatırlar. İnsan o anda hem minnettardır hem de farkında.
Murat, zamanla bu sözün anlamını yaşadıkça öğrendi. Bir gün işe kabul edildiğinde değil, reddedildiğinde de bu cümleyi söyledi. Çünkü artık biliyordu; hamd sadece iyilikte değil, imtihanda da yer bulur.
Bir Dua Gibi Söylenen Cümle
“Hamd ve senalar olsun” denildiğinde insan aslında şunu söyler:
“Hayatın kolayında da zorunda da, seni övüyorum. Her hâlde Sen varsın.”
Bu cümle, bir teşekkür değil sadece; bir yöneliştir. Kalbin, teslimiyetin, sabrın diliyle söylenmiş bir dua. Ne kadar çok şey değişirse değişsin, bu söz insanı merkeze çeker:
“Hamd olsun” derken översin, “sena olsun” derken O’nu yüceltirsin.
Hikâyenin Sonunda
Yıllar sonra Murat, bir sabah penceresinden güneşi izlerken kendi kendine mırıldandı:
“Hamd ve senalar olsun…”
Artık bu sözü sadece dilinde değil, yüreğinde hissediyordu. Çünkü öğrenmişti ki; hamd aklın çözüm bulamadığı anda kalbin sığınağıdır.
Ayşe’ye bir mesaj attı: “Artık hesap yapmıyorum. Sadece hamd ediyorum.”
Ayşe’nin cevabı kısa ama derindi: “İşte şimdi doğru yerdesin.”
Hamd ve Senaların Ülkesi: Kalbin Dili
“Hamd ve senalar olsun” demek, sadece bir dini ifade değil; insanın kendiyle ve hayatla kurduğu barışın sembolüdür. O, minnetin, kabullenişin, sevginin sessiz yankısıdır.
Hayat bazen planlarla ilerlemez, ama her kırık planda bile bir hikmet vardır. Bunu fark eden insan, artık kaybettiğinde bile kazandığını bilir. Çünkü o anda kalpten dökülür:
“Hamd ve senalar olsun…”
Belki de sen de bugün kendi hikâyende bir dur, derin bir nefes al. Hayatın yorgunluğu arasında bir cümle fısılda:
“Hamd ve senalar olsun.”
İşte o anda, kalbin konuşmaya başlayacaktır.